Ja mieszkałem w Malawi w latach 90-tych i pracowałem tam jako wolontariusz. Mój wujek odwiedził mnie tam raz i oglądnął również film „Przyjaciele Medziugorja w Malawi” , po czym skontaktował się z jedną z osób biorących udział w filmie i razem postanowili zrobić kopie góry Krzyża w Afryce. Zaledwie kilka miesięcy później , na wzgórzu Michiru, nieopodal miasteczka Chilomani w bardzo biednym regionie Afryki, postawiono taki sam krzyż jak na grze Kriżevac i otworzono placówkę dla dzieci poświęconą Matce Teresie. Po pewnym czasie zrozumiałem, że musimy mieć głębszą łączność z Medziugorje, ponieważ to był jego owoc. Jeden z powodów dla których zrobiliśmy krzyż był taki, że wiele osób nie jest w stanie tam pojechać i w ten sposób możemy tutaj się modlić i doświadczać pokoju. Tysiące ludzi zaczęło tu przychodzić i wkrótce przestali mieścić się w kościele, dlatego wybudowano większy, taki sam jak w Medziugorje, kościół parafialny św. Jakuba. Później zrodził się pomysł zbudowanie drogi krzyżowej przez Afrykę która rozciągała by się na 14 krajów. Mamy nadzieję ukończyć ten projekt niebawem. Ufamy, że te inicjatywy będą miejscami pokoju, modlitwy i nawrócenia. To wszystko są owoce Medziugorja.